இந்திய மதச்சார்பின்மை என்பது சர்வ தர்ம சமபாவம் (எல்லா மதங்களையும் சமமாக மதித்தல்) என உயர்வாகக் கூறப்பட்டுவருகிறது. மேற்கத்திய மதச்சார்பின்மையிலிருந்து இது சற்றே மாறுபடுகிறது. இந்தியாவின் முதல் குடியரசுத் தலைவரும் தத்துவவாதியுமான டாக்டர் சர்வபள்ளி ராதாகிருஷ்ணன், "இந்தியச் சிந்தனையில் கடவுளுக்கும் மனிதனுக்கும் இடையே நல்லிணக்கம் காணப்படுகிறது. மேற்குலகம் இருவருக்குமிடையேயான முரணைப் பற்றிப் பேசுகிறது" என இந்திய மதச்சார்பின்மையின் ஆதாரமான கோட்பாட்டைப் பற்றிக் கூறினார்.

இந்திய அரசியலமைப்பை உருவாக்கியபோது, இந்திய அரசியலமைப்பில் உள்ள அடிப்படை உரிமைகளின் ஒரு பகுதியான மதம், மொழி ஆகியவற்றின் அடிப்படையிலான சிறுபான்மையினரின் உரிமைகள் தொடர்பான விதிகளை வகுப்பதற்காக இரண்டு நாட்கள் நடைபெற்ற விவாதத்தில் 29 அரசியல் நிர்ணய சபை உறுப்பினர்கள் கலந்துகொண்டனர். பிரிவு 29இன் கீழ், தனித்துவமான மொழி, எழுத்து அல்லது கலாச்சாரத்தைப் "பாதுகாக்க" உரிமைகள் உள்ளன. பிரிவு 30இன் கீழ், "மதம்" அல்லது "மொழி" அடிப்படையில் அனைத்துச் சிறுபான்மையினருக்கும் அவர்களின் "தேர்வின்படி" கல்வி நிறுவனங்களை நிறுவவும் நிர்வகிக்கவும் உரிமை உள்ளது.

காங்கிரஸ் தலைவர் சோனியா காந்தி 2018இல் ஊடகச் சந்திப்பொன்றில் பேசுகையில் தன் கட்சி 2014 தேர்தலில் தோற்றதற்கான காரணங்களைக் குறிப்பிட்டார். அவர் குறிப்பிட்ட காரணங்களில் ஒன்று “காங்கிரஸ் கட்சி முஸ்லிம் கட்சி என்பதாக மக்களை நம்பவைப்பதில்” பாரதிய ஜனதா கட்சிக்கு இருக்கும் திறன். சிறுபான்மையினரைத் திருப்திப்படுத்தும் போக்கைப் பின்பற்றுவதாகக் கருதப்படுவது காங்கிரஸின் தோல்விக்குக் காரணம் என்று கட்சியின் தோல்வி குறித்து ஏ.கே. அந்தோணி சமர்ப்பித்த ஆய்வறிக்கையைக் காங்கிரஸ் தலைமை ஏற்றுக்கொண்டதையே சோனியா காந்தியின் இந்தப் பேச்சு பிரதிபலித்தது.

ஜஹாங்கிர்புரி (புது தில்லி), கர்கோன் (மத்தியப் பிரதேசம்), லக்னோ (உத்தரப் பிரதேசம்) ஆகிய இடங்களில் "முஸ்லிம்கள் ஆதிக்கம் செலுத்தும்" குடியிருப்புகளில் உள்ளதாகக் கூறப்படும் அங்கீகரிக்கப்படாத சொத்துக்களை அரசு அதிகாரிகள் இடிப்பது சமகால இந்தியாவில் முஸ்லிம்களின் அடையாளம், முஸ்லிம்களுக்கான இடப்பரப்பு ஆகியவை குறித்த நிர்வாக ரீதியான சொல்லாடல்களின் தன்மையை அடிக்கோடிட்டுக் காட்டுகிறது. முஸ்லிம்களுக்கான இடப்பரப்பு என்பது நிர்வாக ரீதியான சொல்லாடல்களில் எப்போதுமே விவாதத்திற்குரியதாக இருந்துவந்தாலும், இந்தப் புதிய புல்டோசர் அரசியல் ஒப்பீட்டளவில் புதிய நிகழ்வாகும்.

இந்தியாவில் உள்ள முஸ்லிம்கள் தற்போது வெறுப்பு, வன்முறை, துன்புறுத்தல், மோசமாகச் சித்தரிக்கப்படுதல் ஆகியவற்றை எதிர்கொண்டுவருகிறார்கள். இந்தப் போக்கு முடிவின்றிப் பெருகுவதாகத் தோன்றுகிறது. இந்திய முஸ்லிம்களின் தற்போதைய போராட்டத்தை ஆராய்ந்துபார்க்கும்போது, பாதிக்கப்படுபவர்கள் அல்லது சலுகைகளைப் பெறுவோர் என்னும் இரண்டு பொறிகளில் ஏதேனும் ஒன்றில் சிக்கிக்கொள்ளக்கூடிய நிலையில் இருப்பதைக் காண முடிகிறது. முந்தையது முஸ்லிம்களுக்கென எந்த முகமையும் இல்லாமல் ஆக்குகிறது. பிந்தையது அவர்களின் நிலையை மகிமைப்படுத்துகிறது. யதார்த்தம் இவை இரண்டுக்கும் நடுவில் உள்ளது.